分享源自:一如心坊2023-03-28 09:31发表于四川
【原文】
洎丈迁化,遂参沩山。山问:“我闻汝在百丈先师处,问一答十,问十答百。此是汝聪明灵利,意解识想,生死根本。父母未生时,试道一句看。”师被一问,直得茫然。归寮将平日看过底文字从头要寻一句酬对,竟不能得,乃自叹曰:“画饼不可充饥。”屡乞沩山说破,山曰:“我若说似汝,汝已后骂我去。我说底是我底,终不干汝事。”师遂将平昔所看文字烧却。曰:“此生不学佛法也,且作个长行粥饭僧,免役心神。”乃泣辞沩山,直过南阳睹忠国师遗迹,遂憩止焉。
【白话文】
香严智闲禅师曾在百丈禅师处,后来到沩山禅师这里。有一天,沩山禅师问他:“我听说你在百丈先师处,问一答十,问十答百。此是你的聪明灵利,用你的意识逻辑去分别解释。这!就是无明妄念,并不能代表你真正的智慧,更不能解决生死根本。现在我问你一个问题:父母未生时,本来面目是什么?你给我回答一下。”
香严智闲禅师被沩山禅师这一问,茫然无对。
于是他回到寮房,把平日里所看过的经书全部搬出来,从头到尾,一一查找,希望从中找到一个合适的答案,可是翻了几天也一无所获。在三藏十二部中没有一处回答过“父母未生时,本来面目是什么?”于是,香严禅师感叹道:“画饼终不可充饥。”
他便屡次去方丈室,乞求沩山禅师为他说破,但是,都是遭到了沩山禅师的拒绝。沩山禅师说:“我若说,是我的,跟你有什么关系?”
香严禅师非常失落的把平时所学的所有文字付之一炬,而且愤愤地说:“此生再不学佛法,且作个长行粥饭僧,免得劳逸心神。”
香严智闲禅师辞别了沩山,开始做一个游僧。
后来,他来到了南阳慧忠禅师的地方,留了下来。有一天,他在地里锄草,随意的把一块瓦块抓起来抛出去,恰好瓦块击打在竹子上,发出清脆的响声,他忽然大悟!于是急忙朝着沩山处遥拜,并感叹道:“和尚慈悲,恩逾父母。如果当时为我说破,何有我今日之悟?”
就因这一悟,智闲禅师从此成为一代大禅师,驻锡邓州香严,教化一方,广纳弟子。
分享的好!福生无量天尊