道无方体,亦无形状,难想象亦难捉摸。
故曰:“视不见,听不闻”,而取之靡穷,用之不竭,有如是也。
诚范围天地而不过,曲成万物而不遗。斯道之所以为大耳。学者其知所以向往哉?
此言人必效天地交泰,而后融融泄泄,不啻雅乐可怀,香饵堪味,令人叹赏不置,然其境正非易到也。苟当私欲甚炽,血气将率之时,不先从极动之处,渐而至于静地。
则人心不死,道心不生,凡息不停,真息不见。唯动极而静之际,忽来真意以主持之,此意属阴谓之己土。
少焉恍恍惚惚,阴阳交媾,大入杳冥之境,似梦非梦似醒非醒。于此定静之中,忽觉一缕热气,混混续续气畅神融,两两交会于黄庭之间。将判未判,未判忽判,此即真铅现象。心花发露,暖气融融,元神跃跃,不由感触自然发生。
斯乃玄关兆象太极开基也。斯时唯用一点真心,发真意收摄之。此意属阳为戊土,其实乃一意也。不过以动静之基,以分为戊己土而已。盖玄牝未开混沌之中,有此真意为主。即无欲观妙之意,谓之阴土。及玄牝开而真机现,即有欲以观其窍,谓之阳土。
一为无名天地之始,一为有名万物之母。生天生地生人生物,皆此一点真意为之贯注。修行人能以真意主宰运行,庶不至感而有思,动而他驰。
感谢老师分享!
人心死道心活!